این چه طرز حرف زدن یک مقام رسمی است؟!

واقعاً این چه طرز حرف زدن یک مسئول در یک جلسه رسمی است؟ یعنی چه که خواهر منتقدان را بدهید دست داعش؟ آیا شرم و حیا نمی‌کنند که درباره نوامیس این کشور چنین ادبیات سخیف و چاله‌میدانی را به کار می‌برند؟

آن رزمندگانی که این عضو شهر در سخنانش در شورا از ایشان دم از آن می‌زند، برای حفظ نوامیس مردم جانشان را کف دستشان گذاشتند نه این‌که سال‌ها بعد، فردی با رأی همین مردم سر کار بیاید و پیشنهاد دهد که نوامیس مردم را دست داعش بدهید!

این‌که منتقدان چه نوشته‌اند و چه گفته‌اند و آیا حرفشان درست است یا نه، موضوعی خارج از این بحث و بر عهده قوه قضاییه است اما این‌گونه با بی‌حیایی و وقیحانه سخن گفتن، فاجعه اخلاقی است که در صحن شورای شهر پایتخت ایران رخ می‌دهد.

اما ماجرا به همین ختم نشد و این عضو شورای شهر که این حرف زشت را زده است، بعد از انتشار خبرش، به دروغ گفت که چنین چیزی نگفته است.

این عضو شورای شهر گفت: کلیات حرف من این بود که خانم آباد که اینهمه تهمت و افترا از سوی برخی سایت‌ها و پایگاه‌های خبری بی‌اعتقاد به وی نسبت داده شد، آزاده و اسطوره این کشور است؛ حدود شش سال اسارت را تحمل کرده است؛ به این آزاده عزیز خانه‌ای نداده‌اند که اگر هم می‌دادند جای دوری نمی‌رفت. من در ادامه صحبت‌هایم گفتم «آیا من و شما راضی می‌شویم که خواهر خودمان هم در اختیار داعش و دشمن قرار بگیرد؟» تمام حرف من این بود که برخی آن را تحریف کردند و وارونه جلوه دادند.

واقعیت اما این است با انتشار فایل صوتی جلسه شورای شهر، مشخص شد که او همان حرف زشتی که ابتدا منتشر شده را گفته بود و اینک می‌کوشد به جای عذرخواهی و ابراز شرمندگی، فرار به جلو کند!

اگر آن حرف شرم‌آور بود که هست، این دروغ، شرم‌آورتر است. گیریم که او در آن لحظه عنان اختیار از کف داده و جمله‌ای گفته که نباید می‌گفت، آیا در تکذیب آنچه گفته است نیز بی‌عنان شده است؟!

فردی مانند ترامپ، وقتی فایل صحبت‌های غیراخلاقی‌اش منتشر شد، به جای تکذیب گفت که از آنچه گفته عذرخواهی می‌کند ولی در اینجا هرچه به دهانشان می‌آید می‌گویند و بعد هم زیرش می‌زنند.

بدانیم تا زمانی که اخلاق، راستگویی و جرأت عذرخواهی و اصلاح در جامعه ما نهادینه نشده، همچنان یا درجا خواهیم زد یا به افول خواهیم رفت.